Het beeld over de Islam bepalen wij zelf. Hoe mensen de moslim zien is grotendeels afhankelijk van ons eigen gedrag. In deze serie interview ik vrouwen die mij inspireren doordat zij hun islamitische identiteit verweven in alles wat zij doen in hun leven. Hiermee hoop ik dat zij gezien worden als een rolmodel van hoe het ook kan en anderen inspireren met hun persoonlijke verhaal. 

“Beproevingen, testen, uitdagingen – het heeft mijn geloof in Allah alleen maar versterkt.”

Nasrien uit Rotterdam is spreker en activist over armoede. Ze zet zich in voor bewustwording van wat armoede met je doet en doet veel vrijwilligerswerk. Ze haalt voldoening uit anderen verder helpen. Zelf leeft ze inmiddels 24 jaar in armoede en heeft ze de nodige beproevingen meegemaakt. Deze hebben haar geloof alleen maar sterker gemaakt. “Als je getest wordt weet je dat Allah van je houdt.”

Ze is de jongste uit een gezin van vier. Boven haar heeft ze twee zussen en een broer. Ze groeide op met haar alleenstaande moeder en later kwam haar stiefvader erbij in hun gezin. Ze is beschermd en met veel liefde opgevoed. Haar ouders namen haar mee naar de moskee en brachten haar normen en waarden bij die vooral over respect gingen: wees verstandig met woorden, heb respect voor ouderen, sta altijd voor iemand klaar. “Als iemand bij jouw deur komt dan laat je hem wat drinken. We spraken mensen aan met twee woorden en nooit zomaar bij hun voornaam.” 

“We hadden het niet breed, maar er was eten en we hadden schone kleding terwijl mijn moeder geen wasmachine had.” Haar ouders hebben haar alles gegeven wat ze in zich hadden. Zoals ze zelf zegt: “Het begint bij je ouders. Ook ouders zijn lerende. Je verandert gaandeweg. Niets is blijvend. Mijn ouders zijn mijn beste vrienden hier op aarde.” 

Als kind ging ze al uitdagingen aan. “Ik was nieuwsgierig en leergierig en durfde veel. Ik klom vaak in bomen en kon heel hard rennen. Ik was speels en avontuurlijk en hield van ontdekken. Ik keek veel naar andere mensen. Vooral oudere mensen hadden mijn interesse. Als ik ze zag ging ik verder denken over dat zij ook ooit jong zijn geweest. Alles wat ik nu heb, hebben zij niet meer. Op een dag ben ik ook zo. Dit maakt mij dankbaar voor wat ik heb.”

Fast forward naar nu: Nasrien is alleenstaande trotse moeder van twee meiden en twee jongens in de leeftijd van 15 tot 22 jaar. Ze investeert al jaren in de zelfstandigheid en zelfredzaamheid van haar kinderen. Als gezin delen ze open en eerlijk over de armoede waar zij in leven. “Armoede is iets wat je gebeurd. Het was op momenten echt beangstigend omdat ik bang was om mijn kinderen kwijt te raken. De regels in Nederland maken helaas deel uit van een falend systeem.” 

Dit blijkt ook uit het feit dat haar jongste zoon veel wordt gepest op school. School doet hier niets aan waardoor er geen veiligheid is. Daarnaast worden er zoveel labels op kinderen geplakt tegenwoordig, maar de hulpverlening schiet tekort. “Het gaat veel te vaak over het kind in plaats van in overleg met het kind. Tegen mijn kinderen zeg ik: Nu ben je oud genoeg om zelf te vertellen, laat jullie horen. Het is mooi om te zien hoe zij zichzelf op dit gebied ontwikkelen. Ook qua geloof. De meiden lezen veel en we houden elkaar scherp.”

24/7 bezig met geloof

Geloof is het belangrijkst in het leven van Nasrien. “Ik heb een geweten die eet mij op”, zegt ze lachend. “Ik praat heel veel met Allah van kleins af. Ik kan met hem huilen en lachen. Hij zit continue in mijn hoofd. Daarnaast hebben Hadith zoveel geholpen in dagelijkse dingen. Uiteindelijk krijg je wat je kunt verdragen. Het zijn allemaal testen. Hij gaat kijken of je naar hem toe komt. Elke nacht kun je met hem praten, dat is zoiets moois. Voor alles in mijn leven zeg ik Alhamdulillah (Alle lof zij aan Allah). Mijn kinderen breng ik bij om te vergeven in het leven, want je maakt jezelf ermee schoon.”

Elk moment uit haar leven vindt ze mooi. Alles gebeurt namelijk me een reden. Ook de slechte en zware dingen hebben iets moois. Naast veel uitdagingen en ziektes was ze een periode van twee maanden blind. “Het enige wat je kunt doen in zo een situatie is terugkeren naar Allah. Het kan altijd nog erger. Ik dacht: test me maar, ik ga niet opgeven.”

Dat wil ze ook graag meegeven aan anderen. Wat er ook gebeurt, ga nooit van je geloof af. 

“Je zit in een circle of doom. Maar je hebt altijd een escape wat je moet zoeken. Elke dag begint opnieuw. Niemand heeft gezegd dat het makkelijk is. Ga naar voren, keep faith. Ga niet terug. Ga verder. Onthoud dat alles tijdelijk is. Je emoties mogen er zijn, al ga je huilen al ben je boos. Keer naar Allah.”

Op de vraag op welk gebied ze komend jaar in sha Allah zichzelf nog verder wil ontwikkelen zegt ze: “Ik wil een betere moslim zijn. Er is geen einde aan jezelf verbeteren. Voordat ik hier weg ga wil ik dat Allah tevreden met mij is. Islam is de way of life. Het is simpel en beautiful.”